“Je bleef gewoon, dus ik kon niet echt om je heen.”

Toen ik startte als jongerenwerker in The Mall waren de jongeren niet perse erg blij met me. Ze vonden me te streng en wilde weinig van me weten. Ik kwam als stagiair binnen en kreeg een meisje toegewezen waar ik maatje van mocht worden. Dit meisje heeft snel met een ander meisje geruild zodat ze een ander maatje kon krijgen omdat ze mij niet als maatje wilde. Nu, 9 jaar later, zie ik dit meisje wekelijks, kom ik bij haar thuis, belt ze me op met vragen en zat ik in de wachtkamer toen ze aan het bevallen was van haar baby omdat ze mij daar wilde hebben. Toen ik haar vroeg hoe het kwam dat ze nu wel iets van we wilde af weten gaf ze een antwoord wat voor mij heel veel zegt over onze manier van werken. “Ze zei: Je bleef gewoon, dus ik kon niet echt om je heen.”

Een kort zinnetje die voor mij duidelijk maakt hoe belangrijk het is om te blijven en langdurig en stabiel aanwezig te zijn in het leven van jongeren. Om niet te blijven omdat jongeren je zo leuk vinden of omdat je zo’n leuke band met hen hebt, maar om het feit dat jij gelooft dat jongeren het waard zijn om in te investeren en om gezien te worden.

We komen in het jongerencentrum zoveel jongeren tegen die het gewend zijn dat mensen vertrekken, of dat zij zelf (moeten) vertrekken. Jongeren van wie één van de ouders is vertrokken. Jongeren die worden weggestuurd van school of van de sportvereniging.

Wij willen als jongerencentrum een plek zijn waar jongeren mogen blijven komen, waar we als medewerkers blijven, ook als het moeilijk is.

Waar jongeren niet worden afgerekend op wat ze doen, maar waar we blijven kiezen om te kijken naar wie ze zijn. Hierin leren wij van Jezus, die er ook voor ons allemaal blijft, hoe vaak wij het zelf ook verpesten. Juist met kerst mogen we extra stil staan bij dat wonder, dat Jezus kwam voor ons allemaal. Voor u en mij, maar ook voor alle jongeren die wij in het jongerencentrum mogen ontmoeten. We hopen dat alle jongeren die hier komen na een aantal jaren zullen zeggen: “je bleef gewoon, dus ik kon niet echt om je heen”. Over ons als jongerenwerkers, maar vooral over God, die altijd blijft.